Αυτό είναι το πρώτο από δύο άρθρα στα οποία θα ασχοληθούμε με το λεγόμενο “Green Banking”, το οποίο ελεύθερα – και με αρκετή ακρίβεια! – θα μεταφράζαμε ως «Πράσινη Τραπεζική»
Η ευαισθητοποίηση για τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής – όσο και για την εξελισσόμενη κλιματική κρίση – πιστεύουμε ότι δεν είναι απλώς ένα “hype”, μια μόδα που θα περάσει. Είναι ένα θέμα ή μια δέσμη θεμάτων που θα συνεχίσουν να μας απασχολούν. Και μάλιστα τόσο που η γενική χάραξη της επιχειρηματικής στρατηγικής, ο σχεδιασμός των επιχειρησιακών διαδικασιών και εν τέλει οι ενέργειες της επιχείρησης/οργανισμού αυτές-καθαυτές θα λαμβάνουν τις πρόνοιες εκείνες που θα βοηθούν το κλιματικό ζήτημα.
Από αυτόν τον κανόνα δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι τράπεζες οι οποίες και έχουν την απαραίτητη οικονομική δυνατότητα να προχωρήσουν σε σχετικές επενδύσεις αλλά και αναμένεται από αυτές, από το γενικό κοινό να πρωτοστατήσουν στα θέματα υπεράσπισης, τρόπον τινά, του περιβάλλοντος. Εξ ου και ο όρος green banking.
Πρόκειται για μια γενική έννοια, η οποία όμως εξειδικεύεται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: το τι κάνει η τράπεζα για τους πελάτες της, στα «πράσινα» ζητήματα αλλά και πώς οργανώνεται η ίδια στην εσωτερική της λειτουργία. Σε αυτό το πρώτο τεύχος, θα ασχοληθούμε με τη διάσταση των προϊόντων που η τράπεζα προσφέρει στους πελάτες της ενώ στο επόμενο, θα σταχυολογήσουμε διάφορα best practices που αφορούν την εσωτερική λειτουργία της.
Οι τράπεζες οι οποίες έχουν την οικονομική δυνατότητα να προχωρήσουν σε επενδύσεις αλλά και αναμένεται από αυτές, από το γενικό κοινό, να πρωτοστατήσουν στα θέματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος
Οι τράπεζες ξεκινούν να προσφέρουν «πράσινα» προϊόντα όλων των ειδών. Αυτά έχουν μια ιδιαίτερη αντιμετώπιση για τους πελάτες με απτά οφέλη. Ωστόσο, δεν λείπει και η αντίθετη οπτική που λέει ότι το αυξημένο – ενδεχομένως – κόστος ενός «πράσινου» προϊόντος θα πρέπει (;) να μετακυληθεί σε κάποιο ποσοστό και στον τελικό πελάτη. Οπότε μπαίνει αμέσως το ερώτημα: είναι οι πελάτες διατεθειμένοι να επωμιστούν ένα μέρος αυτού του κόστους, νιώθοντας ή απολαμβάνοντας ως ανταμοιβή ότι κάνουν «ό,τι τους αναλογεί» για την ανακούφιση του πλανήτη;
Ξεπερνώντας όμως το παραπάνω ερώτημα, σταχυολογούμε μερικά πράσινα προϊόντα που ήδη προσφέρονται ή θα προσφερθούν στο μέλλον:
Δάνεια πράσινου αυτοκινήτου (ηλεκτρικά, υβριδικά κ.α.). Εδώ μπορεί να προσφέρονται χαμηλότερα επιτόκια ή χαμηλότερες χρεώσεις για τις λοιπές επιβαρύνσεις ενός τέτοιου δανείου, σε αντιδιαστολή με ένα δάνειο συμβατικού αυτοκινήτου.
Πράσινα ομόλογα ή αμοιβαία κεφάλαια. Αφορούν επιχειρήσεις οι οποίες είτε ασχολούνται με θέματα οικολογίας και κλιματικής αλλαγής είτε αποδεδειγμένα έχουν ικανοποιητική απόδοση ή επενδύσεις σε παρόμοια θέματα, στην εσωτερική τους λειτουργία.
Πράσινα στεγαστικά ή βελτίωσης κατοικίας, για οικίες βιώσιμες ή αυτόνομες ενεργειακά. Εδώ με κάποιο τρόπο πρέπει να τεθούν κριτήρια ελέγχου της χρηματοδοτούμενης κατοικίας και φυσικά αυτά να ελέγχονται κατά τη διάρκεια ζωής του δανείου.
Επιχειρηματικά δάνεια (π.χ. γραμμές πίστωσης) τα οποία προσφέρουν προνομιακούς όρους σε επιχειρήσεις οι οποίες αποδεδειγμένα ακολουθούν βιώσιμη ανάπτυξη και best practices προστασίας του περιβάλλοντος.
Πράσινες πιστωτικές κάρτες (ακόμα και το υλικό κατασκευής της κάρτας διαφημίζεται ότι είναι φιλικό προς το περιβάλλον).
Η E-ON διαθέτει συστήματα έτοιμα αλλά και με υψηλό βαθμό παραμετροποίησης για να εξυπηρετήσει τα προαναφερθέντα τραπεζικά προϊόντα, αποτυπώνοντας τις ιδιαιτερότητες της «πράσινης» διάστασής τους. Δείτε περισσότερα εδώ για το προϊόν E-ON EPI. Εκεί όμως που χρειάζεται στενή σύνδεση και παρακολούθηση των ιδιαίτερων παραμέτρων των πράσινων προϊόντων, επιστρατεύεται το προϊόν risk management E-ON RIBIA, κατάλληλα παραμετροποιημένο για την παρακολούθηση διαστάσεων που τα τυπικά τραπεζικά προϊόντα δεν είναι κατασκευασμένα να υποστηρίζουν, όπως για παράδειγμα κριτήρια του ESG.