Η κλιματική αλλαγή είναι ένα μακροχρόνιο ζήτημα. Αφορά το 2050 και το 2100. Οι επιχειρήσεις δεν έχουν μάθει να σκέπτονται για το 2050 πόσω μάλλον για το 2100. Τα στελέχη Διοίκησης, έχουν μάθει από τα Business Schools να ενεργούν μεσοπρόθεσμα, μέχρι την επόμενη πενταετία. Τα δε μοντέλα κλιματικής αλλαγής, στα οποία βασίζονται σε μεγάλο βαθμό οι κρίσεις και οι αποφάσεις για το μέλλον του πλανήτη, δεν πηγαίνουν παράλληλα με τα επιχειρηματικά δρώμενα. Τι κάνουμε και από που αρχίζουμε;
Τι είναι ένα κλιματικό μοντέλο; είναι μια προσομοίωση του κλιματικού συστήματος της Γης η οποία γίνεται με χρήση υπολογιστικών συστημάτων, και συμπεριλαμβάνει τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ ατμόσφαιρας, ωκεανών και χέρσου. Τα μοντέλα αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναδημιουργία του παρελθόντος κλίματος ή την πρόβλεψη του μελλοντικού κλίματος.
Όμως, παρουσιάζεται το εξής παράδοξο. Ενώ έχουμε στη διάθεση μας πληθώρα μοντέλων από δεκάδες Οργανισμούς με κύρος, τα οποία μπορούν να μας βοηθήσουν να χαράξουμε στρατηγική, η χρήση τους δεν έχει ακόμη εισαχθεί στην “καθημερινότητα” των επιχειρήσεων και των οργανισμών που δραστηριοποιούνται στην Οικονομία.
Ποιος ο ρόλος των επιχειρήσεων και άλλων οργανισμών; Είναι τα κύτταρα της οικονομίας. Αυτά τα κύτταρα, με τις ενέργειές τους, θα πετύχουν ή θα αποτύχουν στη διαδικασία αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής. Συναλλάσσονται κάθε μέρα εκτελώντας δισεκατομμύρια συναλλαγές κάθε είδους. Μέχρι σήμερα, οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί δεν έχουν την κλιματική αλλαγή στον “εργαλειοφόρο” της Διοίκησης. Για παράδειγμα, ενώ κάνουν πιστωτικό έλεγχο των πελατών τους πριν εκδώσουν ένα τιμολόγιο πώλησης, ή ενώ κάνουν ποιοτικό έλεγχο στις πρώτες ύλες και τα προϊόντα τους, ΔΕΝ κάνουν έλεγχο συμμόρφωσης των συναλλαγών τους προς τους κλιματικούς κινδύνους με βάση αυτά που προβλέπουν τα κλιματικά μοντέλα.
Έτσι, ενώ επιχειρήσεις γνωρίζουν στοιχεία και έχουν πληροφορίες “από κάτω προς τα επάνω” δηλαδή για το τι συμβαίνει μέσα σε αυτές και με κατεύθυνση το σύνολο της Οικονομίας, τώρα καλούνται να ενταχθούν σε ευρύτερες κατηγορίες νέων συνθηκών προκειμένου να σχεδιάσουν το μέλλον τους. Αυτό εκτός από τις γενικότερες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες στις οποίες καλούνται να τοποθετηθούν, ισχύει και για το ανθρακικό τους αποτύπωμα, το οποίο αποτελεί κύριο στοιχείο συζήτησης για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Δηλαδή τα 51 δις τόνοι εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, που δεν θα μειωθούν ή εξαλειφθούν με μαγικό τρόπο. Κάθε μία επιχείρηση καλείται να μειώσει το δικό της και όλες μαζί συνολικά. Άρα, ενώ μία επιχείρηση μέχρι τώρα ασχολούταν μόνο με τον εαυτό της στο μεγαλύτερο βαθμό, από τώρα και στο εξής τόσο η ίδια όσο και οι γύρω της stakeholders, την “μετράνε” σαν μερίδιο σε αυτόν τον τεράστιο παγκόσμιο αριθμό. Και δεν μπορεί κανείς να ισχυρίζεται: «εγώ έκανα ό,τι μπορούσα, ας μειώσουν και οι άλλοι».
Μόνο οι επιχειρήσεις; όσα είπαμε παραπάνω για τις επιχειρήσεις, ισχύουν και για το κράτος, εφόσον αυτό αποτελεί ένα μεγάλο μέρος (το μισό περίπου) της οικονομικής δραστηριότητας σχεδόν κάθε χώρας. Το κράτος, ταυτόχρονα, είναι και ο καταλύτης των αλλαγών, με τις ρυθμιστικές του παρεμβάσεις ως επίσης και με την τοποθέτηση (πολλές φορές) νέων κεφαλαίων – επενδύσεων όπου διστάζουν οι ιδιώτες. Αλλά πρέπει να τονίσουμε εδώ, πως η παρεμβατική λειτουργία του κράτους, είναι δευτερεύουσας σημασίας, αν οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί, ατομικά ο καθένας, δεν αλλάξουν τρόπο συμπεριφοράς ως προς τα ζητήματα κλιματικής αλλαγής.
Άρα με βάση τα παραπάνω προκύπτει σαφώς ότι για να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση και αλλαγή, πρώτα πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Όχι μόνο ως καταναλωτές, αυτό ίσως είναι το λιγότερο. Αλλά ως Διοικήσεις που κρατάνε το τιμόνι των οικονομικών μονάδων τους. Η βραχυχρόνια θεώρηση και ενασχόληση είναι συνταγή καταστροφής. Ταυτόχρονα, τα χρηματοοικονομικά μοντέλα χρειάζεται να “μιλήσουν” με τα κλιματικά, έτσι ώστε οι οικονομικές παραδοχές να συμπληρώσουν τις κλιματικές. Μπορεί να μη χρειάζεται να προβλέψουμε τα επιτόκια του 2050, αλλά σίγουρα μπορούμε να εντοπίσουμε, μέσω των κλιματικών μοντέλων, ποια υλικά και ποια ανθρώπινη δραστηριότητα συμβάλλει περισσότερο στην άνοδο της θερμοκρασίας, ποιες δραστηριότητες κινδυνεύουν περισσότερο, και άλλα καίρια ερωτήματα, και να αναπροσαρμόσουμε τις συναλλαγές μας ανάλογα.
Διαβάστε περισσότερα στο https://www.powergame.gr/scripta-manent/279627/klimatiki-allagi-tropou-skepsis/