Η ενσωμάτωση της Βιωσιμότητας στο Τμήμα Διαχείρισης Κινδύνων: Μια νέα στρατηγική προσαρμογής

Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρήσεις οργανώνουν τις δομές τους γύρω από τη βιωσιμότητα. Ενώ στο παρελθόν τα ζητήματα της βιώσιμης ανάπτυξης αντιμετωπίζονταν κυρίως από τα τμήματα δημοσίων σχέσεων, επικοινωνίας ή εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (CSR), σήμερα όλο και περισσότερες εταιρείες μεταφέρουν το αντικείμενο της βιωσιμότητας στο τμήμα διαχείρισης κινδύνων (risk management). Αυτή η μετατόπιση δεν είναι απλώς τεχνική ή οργανωτική — είναι στρατηγική και απολύτως ενδεικτική της νέας σημασίας που προσδίδεται στα περιβαλλοντικά και κοινωνικά ζητήματα.

Η ένταξη της βιωσιμότητας στο risk management σηματοδοτεί μια βαθύτερη κατανόηση του ρόλου της στη διασφάλιση της μακροχρόνιας επιβίωσης και ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης.

Οι κλιματικές αλλαγές, η έλλειψη φυσικών πόρων, οι κοινωνικές ανισότητες, οι αυστηρότεροι κανονισμοί και η μεταβαλλόμενη καταναλωτική συμπεριφορά αποτελούν πλέον παράγοντες κινδύνου, όχι απλώς επικοινωνιακές προκλήσεις. Ένα ακραίο καιρικό φαινόμενο, για παράδειγμα, δεν είναι απλώς μια περιβαλλοντική ανησυχία· μπορεί να διακόψει την εφοδιαστική αλυσίδα, να καταστρέψει υποδομές ή να αυξήσει το κόστος παραγωγής και διανομής αγαθών και υπηρεσιών σε καταστροφικό βαθμό, πέραν από τον έλεγχο της επιχείρησης.

Στο παρελθόν, η βιωσιμότητα συχνά παρουσιαζόταν ως συμπληρωματική δραστηριότητα, ένα «καλό παράδειγμα» ή μια μορφή «πράσινης» προβολής της εταιρείας. Είναι γνωστός ο όρος  “Green washing” ο οποίος χαρακτήριζε τις εκθέσεις και το πνεύμα αναφοράς προς τους ενδιαφερομένους φορείς γύρω από μία επιχείρηση.  Τώρα όμως αντιμετωπίζεται ως κρίσιμος άξονας πρόβλεψης και πρόληψης κινδύνων. Οι εταιρείες που προχωρούν σε αυτή την αναδιοργάνωση προσπαθούν να δημιουργήσουν πιο ανθεκτικά και ευπροσάρμοστα επιχειρηματικά μοντέλα, ικανά να ανταποκριθούν σε μεταβαλλόμενα περιβάλλοντα και απαιτήσεις.

Η μετατόπιση αυτή αντικατοπτρίζει και μια ευρύτερη παγκόσμια τάση. Ρυθμιστικοί φορείς, επενδυτές και ασφαλιστικές εταιρείες απαιτούν πλέον από τις επιχειρήσεις να ενσωματώνουν τα ESG (Environmental, Social, Governance) κριτήρια στις διαδικασίες εκτίμησης κινδύνων. Αυτό σημαίνει πως η βιωσιμότητα δεν θεωρείται πια «προαιρετική» ή εξωτερική στην κύρια επιχειρησιακή στρατηγική, αλλά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του risk management και της λήψης αποφάσεων.

Τελικά, αυτή η οργανωτική μετατόπιση επιβεβαιώνει ότι η βιωσιμότητα δεν είναι πλέον ένα αφηρημένο ή δευτερεύον ζήτημα· είναι ένας από τους κεντρικούς παράγοντες που διαμορφώνουν την αντίληψη του κινδύνου και την ικανότητα προσαρμογής των σύγχρονων επιχειρήσεων. Η ένταξή της στη διαχείριση κινδύνων δεν υποβαθμίζει τη σημασία της — αντίθετα, την ενισχύει, την εδραιώνει και την καθιστά κομβικό εργαλείο στρατηγικής ανθεκτικότητας.