Όταν οι ασφαλιστικές αποχωρούν: Πώς αλλάζει το επιχειρηματικό τοπίο λόγω της κλιματικής κρίσης

Οι ασφαλιστικές εταιρείες σε όλο τον κόσμο περιορίζουν ή και διακόπτουν την κάλυψη ακραίων κλιματικών φαινομένων, όπως πλημμύρες, πυρκαγιές και καύσωνες. Αυτό που μέχρι πρόσφατα θεωρούνταν «εξαιρετικό γεγονός» αντιμετωπίζεται πλέον ως επαναλαμβανόμενος και προβλέψιμος κίνδυνος. Το αποτέλεσμα είναι υψηλότερα ασφάλιστρα, αυστηρότεροι όροι και, σε ορισμένες περιοχές, πλήρης αδυναμία ασφάλισης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Όταν οι ασφαλιστικές αποχωρούν, το μήνυμα είναι σαφές: ο κλιματικός κίνδυνος δεν είναι πια έκτακτος — είναι δομικός.

Η εξέλιξη αυτή αλλάζει ριζικά τον τρόπο με τον οποίο οι επιχειρήσεις διαχειρίζονται τον κίνδυνο. Η ασφάλιση δεν λειτουργεί πια ως αυτονόητο δίχτυ ασφαλείας, αλλά ως ανταμοιβή για όσους επενδύουν στην πρόληψη και την ανθεκτικότητα. Εγκαταστάσεις θωρακίζονται απέναντι σε πλημμύρες και πυρκαγιές, κρίσιμες λειτουργίες αποκεντρώνονται και οι εφοδιαστικές αλυσίδες διαφοροποιούνται ώστε να περιορίζεται η έκθεση σε τοπικά ακραία φαινόμενα.

Ταυτόχρονα, πολλές επιχειρήσεις αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους χρηματοδότησης του κινδύνου. Η αυτοασφάλιση, οι θυγατρικές ασφαλιστικές εταιρείες μεγάλων ομίλων και η παραμετρική ασφάλιση —με αποζημιώσεις που ενεργοποιούνται αυτόματα όταν ξεπερνιούνται συγκεκριμένα όρια βροχόπτωσης ή θερμοκρασίας— κερδίζουν έδαφος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κίνδυνος μεταφέρεται ακόμη και στις κεφαλαιαγορές, μέσω ειδικών χρηματοοικονομικών εργαλείων.

Η υποχώρηση των ασφαλιστικών αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: η κλιματική κρίση ξαναγράφει τους κανόνες της οικονομίας, όχι μόνο του καιρού.

Κεντρικό ρόλο παίζει πλέον η χρήση κλιματικών δεδομένων. Οι επιχειρήσεις που χαρτογραφούν την έκθεσή τους σε μελλοντικά σενάρια και ενσωματώνουν τον κλιματικό κίνδυνο στον επενδυτικό και στρατηγικό τους σχεδιασμό αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα από ασφαλιστές και επενδυτές. Αντίθετα, όσες αγνοούν τις νέες συνθήκες κινδυνεύουν να βρεθούν χωρίς κάλυψη και χωρίς πρόσβαση σε χρηματοδότηση.

Ο κλιματικός κίνδυνος ανεβαίνει και στο επίπεδο της διοίκησης. Διοικητικά συμβούλια και ανώτατα στελέχη καλούνται να αποδείξουν ότι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων. Παράλληλα, αναπτύσσονται συλλογικές λύσεις, με συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και κοινές επενδύσεις σε ανθεκτικές υποδομές, ιδίως σε περιοχές υψηλού κινδύνου.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η προσαρμογή δεν επαρκεί. Επιχειρήσεις αποχωρούν από ιδιαίτερα εκτεθειμένες περιοχές ή αλλάζουν ριζικά το επιχειρηματικό τους μοντέλο. Η ασφαλισιμότητα μετατρέπεται έτσι σε βασικό δείκτη μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας.

Η αποχώρηση των ασφαλιστικών από την κάλυψη ακραίων κλιματικών κινδύνων δεν αποτελεί απλώς ένα πρόβλημα του ασφαλιστικού κλάδου. Αντανακλά μια βαθύτερη μεταβολή στο οικονομικό σύστημα, όπου η κλιματική κρίση επανακαθορίζει το κόστος, το ρίσκο και, τελικά, το ποιοι μπορούν να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται.

Το RiskClima της Ε-ΟΝ INTEGRATION έρχεται να δώσει λύσεις και να καλύψει τις απαιτήσεις της πρόληψης. Είναι ένα καινοτόμο λογισμικό που βοηθά τις επιχειρήσεις να χαρτογραφήσουν την έκθεσή τους σε μελλοντικά σενάρια και να ενσωματώσουν τον κλιματικό κίνδυνο στον επενδυτικό και στρατηγικό τους σχεδιασμό. Αυτό συμβάλει στο να αντιμετωπίζονται ευνοϊκότερα από ασφαλιστές και επενδυτές.