Η ανάγκη για συνέργειες μεταξύ των τμημάτων Eσωτερικού Eλέγχου και Διαχείρισης Κινδύνων είναι υψίστης σημασίας προκειμένου να διασφαλιστεί ότι διενεργούνται στοχευμένοι έλεγχοι και γίνεται ορθή διαχείριση των κινδύνων σε έναν οργανισμό.
Τα τμήματα εσωτερικού ελέγχου σχεδόν σε κάθε επιχείρηση είναι ολιγομελή, ιδιαίτερα σε σχέση με τον όγκο και την πολυπλοκότητα των ζητημάτων που καλούνται να ελέγξουν, πάντα απολογιστικά. Παρατηρούμε πάμπολλες επιχειρήσεις μεγάλου μεγέθους, με πολλά άτομα προσωπικό και εκατοντάδες ή εκατομμύρια ευρώ πωλήσεις και δεκάδες τοποθεσίες, να απασχολούν 1-2-3 άτομα στον εσωτερικό έλεγχο. Καλούνται δε τα άτομα αυτά να εφαρμόσουν ελεγκτικές τεχνικές ώστε να καταφέρουν να εκφράσουν άποψη ότι εκατομμύρια συναλλαγές μέσα σε μία χρήση, είναι ορθές και δεν υπάρχουν λάθη, παραλείψεις ή απάτες στα βιβλία. Η δε γενική (εσφαλμένη φυσικά) αντίληψη είναι πολλές φορές ότι ο εσωτερικός ελεγκτής είναι αστυνομικός υπάλληλος και πρέπει να τα βλέπει όλα και να μη του ξεφεύγει τίποτα.
Από την άλλη μεριά, η διαχείριση κινδύνων δεν μπορεί να είναι ξεκομμένη από τον εσωτερικό έλεγχο. Αφενός διότι «διδάσκεται» από αυτόν μέσω των ευρημάτων του ελέγχου, αφετέρου διότι τον τροφοδοτεί με πρωτογενείς πληροφορίες σχετικά με την εκτίμηση και την κρίση που ασκείται σε κάθε κίνδυνο για την επίπτωση που μπορεί να έχει αυτός στην επιχείρηση και την πιθανότητα να συμβεί. Είναι προφανές ότι οι προτεραιότητες για την διεξαγωγή εσωτερικών ελέγχων πρέπει να γίνονται κυρίως με βάση την εκτίμηση κάθε κινδύνου και συνολικά.
Τα ζητήματα λοιπόν που αφορούν την συνεργασία των δύο τμημάτων είναι τα εξής:
Ολοκληρωμένη αξιολόγηση κινδύνων: Με τη στενή συνεργασία, τα δύο τμήματα είναι σε θέση να διεξάγουν μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση κινδύνων που λαμβάνει υπόψη τόσο τους εσωτερικούς όσο και τους εξωτερικούς παράγοντες που επηρεάζουν τον οργανισμό. Αυτή η ολιστική προσέγγιση τους επιτρέπει να εντοπίζουν και να ιεραρχούν τους κινδύνους πιο αποτελεσματικά.
Στρατηγικές μετριασμού του κινδύνου: Η συνεργασία επιτρέπει στα δύο τμήματα να αναπτύσσουν προσαρμοσμένες στρατηγικές μετριασμού των κινδύνων που ευθυγραμμίζονται με τους στόχους και τη διάθεση ανάληψης κινδύνων του οργανισμού. Συνδυάζοντας την τεχνογνωσία τους, μπορούν να εντοπίσουν αδυναμίες ελέγχου και να εφαρμόσουν στοχευμένους ελέγχους για τον αποτελεσματικότερο μετριασμό των κινδύνων.
Ενισχυμένη παρακολούθηση και εποπτεία: Οι συνέργειες μεταξύ των δύο τμημάτων διευκολύνουν τη συνεχή παρακολούθηση και εποπτεία των βασικών κινδύνων και ελέγχων. Με την ανταλλαγή πληροφοριών και γνώσεων, μπορούν να εντοπίζουν προληπτικά τους αναδυόμενους κινδύνους και να παρακολουθούν την αποτελεσματικότητα των υφιστάμενων ελέγχων, επιτρέποντας την έγκαιρη παρέμβαση όταν είναι απαραίτητο.
Αποδοτική κατανομή πόρων: Η συνεργασία μεταξύ των δύο τμημάτων συμβάλλει στη βελτιστοποίηση της κατανομής των πόρων, αποφεύγοντας έτσι την αλληλεπικάλυψη των προσπαθειών και διασφαλίζοντας ότι οι πόροι κατανέμονται εκεί όπου χρειάζονται περισσότερο. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται ότι οι κρίσιμοι κίνδυνοι αντιμετωπίζονται επαρκώς, ενώ αποφεύγονται οι περιττές δαπάνες.
Βελτιωμένη επικοινωνία και υποβολή εκθέσεων: Η αποτελεσματική συνεργασία προάγει τη σαφή επικοινωνία και την υποβολή εκθέσεων σχετικά με ζητήματα που αφορούν κινδύνους στα ανώτερα διοικητικά στελέχη και στο διοικητικό συμβούλιο. Παρουσιάζοντας μια ενιαία εικόνα των κινδύνων και των ελέγχων, τα δύο τμήματα μπορούν να διευκολύνουν τη λήψη τεκμηριωμένων αποφάσεων και να προωθήσουν τη ανάγκη λογοδοσίας σε ολόκληρο τον οργανισμό.
Ευθυγράμμιση: Με τη στενή συνεργασία τους, τα δύο τμήματα μπορούν να συμβάλουν στην προώθηση μιας γενικότερης κουλτούρας ευαισθητοποίησης σε θέματα κινδύνου εντός του οργανισμού. Αυτό περιλαμβάνει την προώθηση της κοινής κατανόησης των αρχών διαχείρισης κινδύνων και την ενθάρρυνση των προληπτικών προσπαθειών εντοπισμού και μετριασμού των κινδύνων σε όλα τα επίπεδα του οργανισμού.
Συνοψίζοντας, οι συνέργειες μεταξύ των τμημάτων εσωτερικού ελέγχου και διαχείρισης κινδύνων είναι απαραίτητες ώστε, τα εν λόγω τμήματα να είναι σε θέση να διεξάγουν ολοκληρωμένες αξιολογήσεις κινδύνων, να αναπτύσσουν αποτελεσματικές στρατηγικές μετριασμού των κινδύνων, να παρακολουθούν τους βασικούς κινδύνους και ελέγχους, να βελτιστοποιούν την κατανομή των πόρων, να βελτιώνουν την επικοινωνία και την υποβολή εκθέσεων και να προωθούν μια κουλτούρα ευαισθητοποίησης έναντι των κινδύνων σε ολόκληρο τον οργανισμό.